Agile vs. waterfall. Które podejście do zarządzania projektami jest najlepsze?

Agile vs Waterfall to popularne pytanie, które pojawia się wśród menedżerów projektów, ponieważ obie metody mają swoje własne zalety. Agile i Waterfall to dwa podejścia do zarządzania projektami, które często są porównywane ze sobą. Przy Agile pracownicy skoncentrowani są na tworzeniu działających produktów wkrótce po rozpoczęciu procesu, bardziej amortyzując niedopatrzenia. W przeciwieństwie do tego na etapie tworzenia produktu w ramach modelu Waterfall dokładnie zaplanowana jest odmienna sekwencja aktywności, czasami prowadząca do przedłużenia całego procesu oraz większej ilości pomyłek. Wybierając metodologię zarządzania projektem, ważne jest więc, aby poznać ich różnice i wybrać właściwe podejście – czy bardziej uporządkowane lub czy bardziej elastyczne – aby zoptymalizować efektywność i osiągnąć oczekiwane korzyści.

Zwinne zarządzanie projektami

Zwinne zarządzanie projektami to iteracyjne podejście do realizacji projektów, które koncentruje się na ciągłych wydaniach i informacjach zwrotnych od klientów. Zdolność do dostosowywania i poprawiania każdej iteracji pomaga promować szybkość i zdolność adaptacji. To podejście różni się od tradycyjnego, liniowego, kaskadowego podejścia do zarządzania projektami, które podąża z góry ustaloną ścieżką z ograniczonymi odchyleniami. Współcześni klienci i firmy wymagają szybkich reakcji i zmian, dlatego agile zapewnia elastyczność w dostosowywaniu i iteracji w procesie rozwoju. Ponadto zwinne zarządzanie projektami jest podstawą praktyk DevOps, w których zespoły programistów i zespoły operacyjne pracują w tandemie. Agile zapewnia zwinność, którą muszą mieć nowoczesne firmy, aby pozostać konkurencyjne w swoich branżach.

źródło: www.atlassian.com/devops

Kaskadowe zarządzanie projektami

W zarządzaniu projektami metoda kaskadowa definiuje jasno sekwencyjny cykl realizacji projektu, wymagający akceptacji każdego stopnia przed uruchomieniem następnego. Ta struktura działa dobrze dla pracy, gdzie procesy są przewidywalne i powtarzalne, ale może sprawić trudności w ewentualnym powrocie do poprzedniego etapu i generowaniu dodatkowych kosztów. Zespoły zwinne idą podobną drogą, lecz mniejszymi krokami i ciągłymi pętlami feedbacku. Jedna opóźniona zmiana terminu lub zakresu może dużo kosztować podczas projektu opartego o metodę kaskadową, dlatego ważne jest utrzymywanie harmonogramu na obiekcie oraz stałe raportowanie postępów pracy – to pozwala na uniknięcie potencjalnych problemów w trakcie wykonywania projektu.

Zalety waterfall

Zalety pracy waterfall są naprawdę wielofazowe. Dzięki jasno określonym fazom i sekwencyjnym procesom, koordynacja potrzebna do sukcesu projektu jest mniejsza. Płynny przepływ zadań daje możliwość jasnego zdefiniowania wcześniejszych etapów, które określają wymagania i pozwalają oszacować całkowity koszt projektu. Pracując według tego modelu, nacisk stawiany jest również na bieżące dokumenty i utrzymywanie specjalistycznej dokumentacji dotyczącej każdego aspektu projektu. Ściśle określone etapy w odpowiednich momentach gwarantują maksymalną precyzje podczas tworzenia lub modyfikowania produktu czy usługi. Zespół ma możliwość lepszego skupienia się na danym etapie przez praktyczne uwzględnianie wymagań i celów. Wreszcie, faza projektowania jest bardziej metodyczna w porównaniu do innych modeli, co oznacza, że realizacja projektu trwa krócej niż to normalnie bywa.

Wady waterfall

Praca oparta na kolejności fazowej może stanowić wyzwanie ze względu na bardziej złożoną strukturę procesu. Zespoły muszą być bardziej wyspecjalizowane, co oznacza dodatkowe obciążenia związane z nawiązywaniem kontaktu między różnymi przejściami fazowymi. Do tego dochodzi ryzyko straty czasu ze względu na opóźnienia lub niepowodzenia podczas przejścia pomiędzy etapami. Aby zatrudnić wyspecjalizowane zespoły potrzebne są dodatkowe wymagania, które mogą nie być tak łatwe do spełnienia jak siła jednolitego i wielostronnego układu, jakim jest oferowana przez metodologię zwinnego dostarczania produktów. Własność produktu i poziom zaangażowania mogą być trudniejsze do osiągnięcia niż dla techniki Agile, ponieważ skupienie jest na bieżącej fazie, a nie całości procesu tworzenia produktu.

Agile kontra wodospad

Zarządzanie zwinne zostało po raz pierwszy zastosowane przez zespoły programistów jako przejście od tradycyjnego, sekwencyjnego podejścia wodospadowego do metody, która pozwala na zbieranie spójnych informacji zwrotnych i adaptacji w całym cyklu życia produktu. W zwinnym zarządzaniu projektami stosuje się iteracyjne podejście do rozwoju, tworząc wiele stopniowych kroków z regularnymi przerwami na informacje zwrotne. Ułatwia to adaptację, ponieważ zespół jest w stanie dostosowywać się w trakcie całego procesu rozwoju produktu, a nie ograniczać się do liniowej ścieżki. Pozwala to również na regularne, efektywne wydawanie produktów, co zapewnia zespołom serię zwycięstw w czasie.

Wersje iteracyjne to wachlarz możliwości

Pracując z wersjami iteracyjnymi, zespoły otrzymują mnóstwo możliwości. Przede wszystkim mogą dostosować się do zmieniających się okoliczności bez ryzyka wpadnięcia w deadline-owe opóźnienia. Co więcej, szybko reagują na informacje zwrotne od interesariuszy, co sprawia, że projekt rozwija się według ich potrzeb oraz kryteriów jakości produktu. Wersje iteracyjne umożliwiają także budowanie relacji między różnorodnymi grupami uczestników procesu oraz optymalizację przepływu pracy. Nie można też lekceważyć korzyści z tworzenia bezpiecznego i innowacyjnego środowiska, w którym ludzie czują się swobodnie podejmując pozytywne aktywności.

Agile pozwala zespołom bardziej efektywnie reagować na zmiany i okoliczności, które nieuchronnie są istotne w czasie tworzenia projektu. Oznacza to, że można szybko dostosować się do nowych okoliczności lub potencjalnych problemów bez utraty przyczynku do trwałego rozwiązania. Wraz z Agile, programiści mają również możliwość podnoszenia umiejętności i wymiany ich między różnymi członkami zespołu. To daje obiecujące perspektywy na poprawę jakości oprogramowania. Dzięki temu rozbudowany zestaw umiejętności staje się gwarancją elastyczności na każdym etapie inicjacji, procesu i koordynacji bazy kodu projektu. Dzięki temu praca i czas nie są marnowane w przypadku zmiany kierunku projektu.

Zasady Agile

Zasady Agile są coraz bardziej popularne w środowisku programowania i doskonale nadają się do tworzenia oprogramowania i obiektów internetowych. Proces polega na dzieleniu mniejszych części w celu uzyskania większej przejrzystości problemów i programów, które mają być stworzone, oraz ich ważności poprzez ustawienie priorytetów. Proces ten promuje współpracę pomiędzy uczestnikami, szczególnie z klientem, aby lepiej zrozumieć i dostosować się do szybko zmieniających się sytuacji. To powoduje, że proces jest bardziej elastyczny a także pozwala na integrację planowanych strategii z realizacją ich pod koniec procesu.

Zalety zwinnego zarządzania projektami

Zwinne zarządzanie projektami jest bardzo skuteczną metodą wykorzystując krótsze interwały czasowe, aby stworzyć produkt końcowy. Pozwala to na szybkie ukierunkowanie się na potrzeby klienta i ma szereg innych zalet. Są to między innymi wcześniejsza identyfikacja problemów, drastycznie skrócony czas pojawienia się produktu na rynku oraz dodatkowo lepsza widoczność / odpowiedzialność. Dodatkowym atutem jest możliwość elastycznego ustalania priorytetów bardziej skoncentrowanych na dostarczaniu wartości a mniej na detalach technicznych. Co więcej, zespół dedykowany pracy nad projektem wraz z czasem powiększa swoje moce i poprawia swoje umiejętności, co również mocno przekłada się na podniesienie efektywności całego procesu rozwoju.

Wady zwinności

Wprowadzenie zwinnych metodologii programowania może wydawać się atrakcyjne, aby wreszcie usprawnić proces tworzenia aplikacji. Podczas gdy kompleksowe badanie istniejących problemów na początkowych etapach projektu może być kluczem do rozwiązania niemożliwych do przezwyciężenia trudności technicznych, ma również swoje wady. Kiedy ważne zależności między elementami systemu są głównie traktowane jako kosmiczne pytanie, ścieżka krytyczna i relacje między projektami mogą nie być jasno określone. Ponadto realizacja prawdziwego elastycznego rozwiązania wiąże się z ustalaniem dentystycznych zależności technologicznych i cięcia inwestycji inwestorów. Wreszcie, odpowiednio dobrana kombinacja produktivistskih ćwiczeń może okazać się organizacyjnie trudna i droga ze wzgl-du na potrzeby- warto pamiętać o takich aspektach zaangażowania agile, jeżeli cel obejmuje maksymalizację sukcesu projektu.

Elementy do rozważenia przy przejściu na agile

Przejście do dobrej praktyki Agile może być trudne, szczególnie gdy pracujesz w środowisku, które bardziej preferuje tradycyjne metody zarządzania projektami. Aby przyjąć skuteczną metodę zwinnego zarządzania i jak najszybciej rozpocząć postrzegane korzyści takie jak efektywność i płynność produktu lub usługi, interesariusze muszą mieć na uwadze dwie ważne koncepcje: cel właściciela produktu ma na celu optymalizację wartości, a zespół programistów może akceptować tylko to, do czego jest zdolny. Nadawanie priorytetów dla istotnych zadań i przypilnowanie realnego moce robocze, to istotne aspekty sukcesu nowego wdrożenia skutecznych procedur Agile.

Przyjrzyjmy się mechanizmom, których używają programy zwinne do organizowania, uruchamiania i strukturyzowania pracy w sposób iteracyjny. Mapa drogowa produktu (Agile roadmaps: build, share, use, evolve) określa, jak produkt lub rozwiązanie rozwija się w czasie. Mapy drogowe Agile są świetnym sposobem na utrzymanie rozwoju produktu lub rozwiązania na właściwym torze i stałe postępy. Mapa drogowa dostarcza krytycznego kontekstu, który pozwala zespołom osiągać cele zarówno przyrostowe, jak i na poziomie projektu. Mapy drogowe składają się z inicjatyw, które są dużymi fragmentami funkcjonalności i mają przypisane ramy czasowe, dzięki czemu wszyscy wiedzą, kiedy dana funkcjonalność będzie dostępna. W miarę postępu prac i zdobywania przez zespoły nowych informacji, mapa drogowa zmienia się, aby odzwierciedlić tę wiedzę – w sposób subtelny lub znaczący. Aby mapa drogowa była skuteczna, musi być skoncentrowana na bieżących warunkach, które mają wpływ na projekt, a także na celach długoterminowych.

Agile działa na zaufaniu

Agile procesy przyczyniają się do stworzenia wysokiego poziomu zaufania wśród członków zespołu. Aby to uczynić, muszą mieć pewność, że szczerość jest najważniejsza i zawsze będzie traktowana poważnie. Szczerość skłania członków zespołu do bycia odważnymi w wyrażaniu swoich obaw i pomysłów dotyczących programu i produktu. Co więcej, systematyczne rozmowy pozwalają rozwiązać problemy i ulepszyć proces przed ostateczną decyzją. Tylko poprzez regularne dyskusje mogliby tworzyć atmosferę pełną uznania i szacunku, które ostatecznie prowadzą do tworzenia silnego zaufania między członkami zespołu.

Podsumowując…

Zwinne zarządzanie projektami jest ważną metodą pracy, która ma zastosowanie zarówno w projektach oprogramowania, jak i szeroko pojmowanych projektach. Za jej sprawą możliwe jest skuteczne dostarczanie produktów spełniających oczekiwania klienta i cechujących się wyższym poziomem jakości. Agile umożliwia elastyczne reagowanie na nadchodzące zmiany oraz buduje silne relacje pomiędzy członkami zespołu. Sprzyja to budowaniu odpowiedzialności, tworzeniu innowacyjnych rozwiązań oraz ciągłemu doskonaleniu pracy. Wygoda utrzymania planu w ryzach dodatkowo oznacza, że programy mogą swobodnie reagować na nieplanowane okoliczności bez utraty trafienia do celu. To podejście stanowi bezcenny skarb dla każdego rodzaju projektu. Gdy projektanci UX i programiści działają razem, tworzą lepsze środowisko do zwinnego tworzenia oprogramowania. Każda strona może się od siebie nawzajem uczyć, ponieważ obydwie role wymagają wyjątkowej kombinacji precyzji i szczegółowości. Projektanci muszą wziąć pod uwagę potencjalnych użytkowników, ich motywacje i skrajne przypadki – a także umieć wejść w skórę różnych osób – natomiast programiście zależy na tym, aby ich kod był czytelny i łatwy do utrzymania przez innych deweloperów. Praca zespołowa projektantów UX i programistów polega na poszukiwaniu nowych sposobów łączenia idei, aktywnym przekraczaniu granic dyrektyw oraz budowaniu systemu dostosowanego do potrzeb użytkowników bez strachu przed popełnianiem błędów technicznych. Efektem jest tworzenie oprogramowania o większej intuicyjności i funkcjonalności.